Na maanden weer eens op de boot. Het waait en het regent en de beloofde zon heeft zich ver teruggetrokken achter de wolken. Duidelijk geen zin om ons te verwarmen.
Vorig jaar liep ik als een zeebonk over de boot, over lijnen en andere obstakels, vanuit het gangboord het dek over en omgekeerd, sprong van boord en liep over steigers alsof het de meest stabiele ondergrond was, en dat alles zonder wankelen.
En nu? Ik moet me overal aan vasthouden, loop als een hoogbejaarde stijf over de steiger en springen is er al helemaal niet bij. Oeps, dat valt tegen en het is een aanslag op het ego, dat denkt dat ze er nog mag zijn, jeugdig en zo...
Wat te doen? Nou, ik weet de oplossing wel: straks vier weken op de boot zitten tot ik mijn zeebenen gevonden heb en weer kan genieten van varen en aankomen.
