We hebben al op verschillende plekken 4 mei herdacht door twee minuten stil te zijn. In Hoorn een keer in een vol restaurant met vriendin Adelheid waarbij drie mensen aan een tafel opkeken toen iedereen de aangekondigde twee minuten begon met stil zijn en deze drie mensen gewoon doorpraatten, alsof dit niet over hen ging of voor hen gold. Of parkerend op een achteraf parkeerplaats omdat iedereen door reed en wij echt stil wilden staan en zijn. Of in de trein waarbij we in de andere coupé een stel meiden hoorden gillen en joelen tijdens die twee minuten, terwijl het NS-personeel een oproep hadden gedaan om mee te doen met die herdenking.
En nu, dit jaar, waren we in Duitsland, op Fehmarn, in de hotel. Muziek om ons heen, mensen die uiteraard niets hadden met dit moment - Duitsland herdenkt de oorlog op 8 mei - het eten voor ons op tafel, en dan is het 20.00 uur. En wat doe je dan? Ja, stil zijn, proberen alle geluiden uit te bannen en letterlijk stil te staan en te zijn bij alle gruwelijkheden die die oorlog heeft voortgebracht. Het was een bijzondere ervaring.
