'Iedereen die je kwijt raakt, raak je nooit meer kwijt'
Aan het begin van Herinnering verlicht liepen we met dertig dichters naar het graf van dichter Jeanne Wesselius. Ik raakte in gesprek met haar zoon. Hij ging niet zo vaak naar haar graf en dat was ook niet zo nodig, want ze zat in zijn hart en hij dacht elke dag aan haar. Deze week nog kreeg hij onverwachts een huilbui en dat vond hij prima.
We hadden het over wel of geen verdriet tonen, wel of niet het verdriet en gemis tonen of omarmen en we kwamen tot de conclusie dat iedereen die je kwijt raakt, nooit meer kwijt raakt of je het nu wilt of niet.
Deze gedachte vergezelde me de hele avond waarop ik mijn gedicht Eeuwig voorlas aan de vele bezoekers die allemaal iemand waren kwijt geraakt en nu geraakt werden door een of meer van de gedichten die we voorlazen en meegaven.
