Vier de poëzie
Het was een feest gisteren bij de Haagse Kunstkring: ‘Vier de poëzie’ op 02-02-2020 samen met Edith de Gilde bedacht en georganiseerd: eerst een Poëziebrunch met heerlijk eten, dichters die hun gedicht voorlazen, een tafelgedicht schrijven aan de hand van een eerste dichtregel en natuurlijk geanimeerde gesprekken.
Het was een feest gisteren bij de Haagse Kunstkring: ‘Vier de poëzie’ op 02-02-2020 samen met Edith de Gilde bedacht en georganiseerd: eerst een Poëziebrunch met heerlijk eten, dichters die hun gedicht voorlazen, een tafelgedicht schrijven aan de hand van een eerste dichtregel en natuurlijk geanimeerde gesprekken.
Heerlijk dat David Muiderman en Anne-Tjerk Mante naast hun gedicht ook andere hulp inbrachten in de vorm van tafels sjouwen en na de brunch weer opruimen, zodat bezoekers van de expositie weer rustig konden rondkijken.
En dan de middag: de voorstelling 'Van alle tijden' in de Albert Vogelzaal. Het was heel mooi, en voor de dichters ook heel spannend, om de voorstelling ‘Van alle tijden’ mee te maken. Acteurs, voordrachtskunstenaars van de kunstkring lazen de gedichten voor van de Kunstkringdichters waarna dansers van Dansdrift en een musicus reageerden op de voordracht. Voordracht, dans en muziek voor een bomvolle zaal.
Hieronder het filmpje met Ellen Verheij, door Anna van Vliet, die mijn gedicht voorleest. Daaronder de tekst. En wat foto’s van de brunch.
Wat een blijdschap voor zo’n mooie middag!
https://www.facebook.com/Haagsekunstkring/videos/524984224800147/
Op drift...
mensen zijn op drift herinneringen zijn op drift drift is weggespoeld drift is lust is leven vooral mensen zijn op drift als brandhout afgedankt geen bomen meubels beelden maar weggegooid verbrand verdronken aangespoeld uitgespuwd veracht uit de weg gegaan beschimpt roepen angst op – wat doen ze wanneer gaan wij dood door hen worden we arm omdat ze mee-eten uit onze ruif onze luxe willen onze waarden negeren verachten wij zijn slachtoffers van dat wat hen hier bracht onze waarden op drift dus gaan wij die te lijf – welke wij? niet mijn-wij maar zij-wij die uit angst afwijzen terug willen naar waarden uit de jaren vijftig en daarbij de benepenheid de benauwdheid voor het gemak even vergeten hun frustratie is niet de mijne ook al raakt mijn angst soms ook op drift in een onbewaakt ogenblik in een stroomversnelling kolkend dreigt me te overspoelen maar er is een stuwdam angst stopt verdampt vervluchtigt laat ruimte voor gevoel voor gedachten filosoferen nadenken onderzoeken tot de stroom stopt niets meer op drift stilte rust naar binnen gerichte blik
© Will van Sebille
Geen opmerkingen:
Een reactie posten